Hein, Tom, Ik en Adriaan

Hein, Tom, Ik en Adriaan

Mijn hele muziek carrière

Misschien niet voor iedereen interessant, toch wil ik dit even op dit blog zetten. Leuk voor het gehele verhaal, dacht ik maar...

Foto: De Durbloazers 9-10-1988 (meisje met sax, ben ik)

De Durbloazers
In april 1983, ik was net 16 jaar, besloot carnavalsvereniging De
Durdouwers (1963-1991), waar ik al vanaf het begin van de jeugd lid van was, (jeugd 1975-1991) een eigen muziekske op te richten. Tijdens carnaval met muziek over straat dat was het helemaal...
Een groepje leden verzamelde geld in, waar zij de eerste instrumenten van kochten. Met een man/vrouw of 12 zag muziekgezelschap "De Durbloazers" het daglicht...
Echter; twee van de twaalf was iets bekend met muziek. Zij speelde al een poos bij de Boxtelse Harmonie. De rest had nog nooit een instrument vast gehad. Ikzelf had wel een paar jaar muziekles gehad op school. Kon toch al behoorlijk noten lezen en een paar deuntjes op een blokfluit spelen, maar daar had je het mee gehad. Ik melde me aan en wilde graag sax gaan spelen. Daar was niet genoeg geld voor, dus het werd een klarinet. ook leuk!
Flink oefenen maar echt ver kwamen we niet. Gelukkig gaf Jozef van Eindhoven te weten ons te willen helpen. Hij was een goede muzikant (Bartiton) van de Boxtelse Harmonie. Ook individueel kregen we muziek les. Ik en mijn zus, die ook klarinet wilde spelen maar het maar een paar maanden volhield, kregen les van Mirjam Verhoeven. Zij was lid van ons clubje en speelde al een hele poos Klarinet bij de boxtelse Harmonie. Ze is nu nog steeds lid van de Boxtelse Harmonie.
Ik heb heel veel van Jozef en Mirjam geleerd. Het hele groepje werd steeds beter. Het ging zo goed dat we in 1984 al een paar carnavals liedjes konden spelen en dus de straat op gingen. Kei leuk, veel lol gehad, maar het klonk natuurlijk niet echt geweldig!

Klarinet vond ik wel leuk, maar toch wilde ik nog steeds liever sax gaan spelen. In januari 1986 had ik genoeg geld bij elkaar gespaard om een goedkoop tweedehands saxje te kopen. Ik weet het nog goed. Er lag 5 cm sneeuw toen ik een advertentie las in de Speurkrant. Dus ik met ons pa naar Vught om te gaan kijken. Er op blazen kon ik niet echt, maar het geluid dat de vorige eigenaar eruit haalde vond ik genoeg om dat ding te kopen. Het was een oude Classic Amati Tenorsax. Prima leer intrument! En geoefend had ik!! Marjam kon me geen les meer geven, ze had onvoldoende kennis van de sax, dus ik moest het alleen doen. Met veel oefenen kwam ik toch een heel eind.

Foto: Hydraudyne Kapel, 2-5-1995. Ik met sax in het midden.

In de Olie - Hydraudyne Kapel - R&B band
Mijn vader had zich aangesloten bij het bedrijfs orkest "in de Olie", op het bedrijf waar hij werke; Hydraudyne Boxtel. Vlak daarna kregen ze een naamsverandering en werd het "Hydraudyne Kapel. Deze kapel zocht nieuwe leden vanuit het bedrijf, maar die melden zich te weinig aan, waardoor ze besloten, dat ook familie leden van leden, lid konden worden. Op deze manier belanden ik in 1987 bij de Hydraudyne Kapel. Onder leiding van Toon Bolij speelde we hoofdzakelijk Egerlander muziek. Leuk om te spelen maar niet echt om aan te horen... Moet je van houden natuurlijk. Ik heb er wel weer veel van geleerd.
In 2001 fuseerde Hydraudyne met Rexroth/Bosch Group, waardoor we aan ander outfit en naam kregen. Hydraudyne Kapel werd R en B Band. Ook kregen we een andere dirigent, Ad van de Pas, en andere muziek. Het vervolg van deze band lees je hier onder in "Het begin".

Ondertussen gingen de Durbloazers ook nog door. Eén keer in de week repeteren en we speelde niet alleen maar met carnaval. We organiseerde ieder jaar een Snetconsert en traden op tijdens Kapellen festivals. Altijd wel leuk en gezellig...
Een paar jaar na de oprichting van de Durbloarzers overleed Jozef v Eindhoven plotseling en veel te jong... Een grote domper voor de Boxtelse Harmonie en voor ons. We kwamen zonder dirigent te zitten. Piet Linzen, die ook al dirigeerde bij 't Mertmuziekske van carnavalsvereniging "De Natneuzen" (ongeveer in de zelfde tijd opgericht) had nog tijd over, om ook ons te dirigeren.
Vanaf die tijd zijn mijn vader en ik ook regelmatig bij 't Mertmuziekske mee gaan blazen. Dat zal zo van 1987 tot 1994 geweest zijn. Ik ben daar gestopt na de geboorte van Jaap, mijn eerste kindje. Ik had inmiddels (in 1994) vier muziekskes: 't Mertmuziekske, Tumult, 't Muzotske en de Hydaudyne kapel. De Durbloazers waren in 1991 gestopt, toen ook de Carnavals vereniging stopte.

Foto: Tumult: 30-4-1990
Derde van links, ben ik.

Tumult:
In 1989 las ik een advertentie in het Brabant Centrum; Gezocht tenorsaxofoniste. Moest een vrouw zijn, want Tumult was een dames orkest. Dit was misschien wel leuk, zeker omdat de Durbloazers op zijn eind liep, ben ik gaan kijken. Het leek heel leuk en ben lid geworden. We kregen leuke optredens en het was meestal een gezellige boel. In 1994 ben ik hier gestopt, ook hier was de reden; mijn zoontje. Na zijn geboorte moest het muziek gebeuren wel wat inkrimpen...

Ondertussen was John, mijn echtgenoot, begonnen bij 't Muzotske (1988) Tot dit tijd speelde hij ook bij de Durbloazers. Als hij met 't Muzotske ergens muziek ging maken ging ik meestal mee. En speelde dan ook vaak mee. Dat was altijd super leuk en top gezellig!!
Waarom weet ik niet meer precies, maar in 1990 ben ik weer klarinet gaan spelen. Per toeval kon ik een hele leuke, goed spelende, blauwe klarinet kopen. Is altijd een stuk lichter en handzamer dan een tenor sax. Dat moet de reden geweest zijn...
In 1992 ben ik ook officieel lid geworden. Na drie jaar proeftijd, mocht dat wel onderhand...
Een leuke tijd gehad, met die klarinet, maar toch zocht ik weer een andere uitdaging! Een sopraansax!! Dat is toch wel het mooiste instrument dat er is!! Dan ga je op zoek, je kijkt eens goed rond, maar iets goeds en betaalbaar tweedehands te vinden. Zomaar wat aanschaffen zag ik niet zitten, maar begon na zo lang zoeken wel goed te balen.
Tot mijn grote vreugden kreeg ik van John een gloednieuwe sopraansax met mijn verjaardag, één maart 1999!! Wow... dat was even geweldig, maar er op spelen lukte niet echt!! Tjonge, ik dacht dit doe ik even, maar dat viel vies tegen. Tot dat ik er achter kwam, dat er ergens een klepje niet goed zat... Duhu... daarna ging het een stuk beter, maar toch vond ik dat ik les moest nemen. Nu heb ik heel toevallig een zus die getrouwd is met een man, die een zoon is van iemand, die jaren bij fanfare st. Arnoldus in Lennisheuvel sopraan heeft gespeeld. Dit leek mij de geschikte persoon. En ja hoor, hij wilde me wel helpen! Dus zo ging ik regelmatig met sax naar Rinus Verhagen om daar het een en ander te leren over de sopsax. En dat ging geweldig! Hij was ook zeer tevreden over mij en probeerde mij bij de fanfare te krijgen. Die zaten al jaren zonder sopsax. Rinus was daar na meer dan 40 jaar overgestapt naar de tenor sax.

Foto hierboven: 't Muzotske, januari 1994 tijdens de jeugdprins verkiezingen.
(eerste bovenste rij links is John, daarnaast zit Antoinette. Voorste rij tweede ben ik, met blauwe klarinet)

Foto links: juni 2004, fanfare st. Arnoldus tijdens de intocht van de avondvierdaagse.

Fanfare st Arnoldus:
Het sopraansax spelen lag me steeds beter! Ik vond en vind nu nog, dat dat instrument het best bij mij past! Bij 't Muzotske maakte de overstap meteen. Bij de R en B band maakte ik die overstap een paar jaar later. (2007, dacht ik) Sopraan sax spelen vond ik super leuk, maar ik vond ook dat ik er meer mee moest doen. Ik wilde een hoger niveau dan 't Muzotske. Nou was dat niet moeilijk zoeken... bijna alles was van een hoger niveau, haha.
In augustus 2002 werd ik lid van Fanfare St Arnoldus. En daar heb ik geen dag spijt van gehad. Sterker nog, die overstap had ik veel eerder moeten doen.
"t Muzotske heeft na mijn vertrek nog een jaar of twee bestaan, toen is de groep gesplitst in twee muziek groepen.

Tot slot:
Irma, Paul, Tineke, Arno en Antoinette hebben alle vijf ook bij 't Muzotske gespeeld. Daar ken ik deze mensen dus van. Antoinette zat al bij 't Muzotske voor dat ik erbij kwam. De andere vier kwamen later. Irma en Arno hebben ook een paar jaar bij de R en B Band gespeeld, tot het eind. Tineke heeft ook een tijd meegedaan, maar stopte een paar jaar eerder.
Nu spelen Irma, Paul en ik in dezelfde fanfare. En nu dus ook alle zes bij de Ouwestomp in Vught.