Hein, Tom, Ik en Adriaan

Hein, Tom, Ik en Adriaan

maandag 12 september 2011

Opkomstdag 11 sept


Een week na ons Frankrijk avontuur, mochten we alweer in vol ornaat aantreden op de Isabel Kazerne. De repetitie van 18 sept was i.v.m. de Open Monumenten dag een week vervroegt.

Terwijl Irma en Paul genoten van een weekendje Duitsland, was ik keurig om half 10 aanwezig. Eerst maar eens een bakje thee. Buiten opgedronken want het was heerlijk weer.

We waren met een behoorlijke bezetting én met een paar nieuwe. Dat is altijd leuk! Zeker als ze ook nog een aardig stukje muziek mee kunnen blazen...

Roland had voor ons een show bedacht op het nummer Adalita, het leek heel simpel, maar dat viel in de praktijk behoorlijk tegen. Wat dan weer wel lachwekkende momenten opleverde! Na 150x oefenen begon het eindelijk ergens op te lijken... Nog lang niet vlekkeloos, maar daar oefenen we de volgende keer wel weer mee. Ben benieuwd of iedereen het showtje kan onthouden...

Het eten was weer goed verzorgd en na het eten speelde we nog een paar nummers op de parkeerplaats. Er was inmiddels aardig wat publiek!

Hoogtepunt van deze dag: Roland heeft een nieuwe Tamboer-Maître stok gekregen! Een hele mooie nog wel. Glimmend en hopelijk goed zichtbaar voor iedereen!!

woensdag 7 september 2011

Souchez Frankrijk



Het was een vermoeiend, maar beren gezellig weekeind in Frankrijk!!

Al heel vroeg in de ochtend, half 7, kwamen Irma en Paul mij halen om naar de Isabel kazerne te gaan. Om 7 uur zou daar de bus vertrekken naar Frankrijk. Het is vanuit Boxtel nog geen kwartier rijden, zeker nu met die nieuwe weg, dus we waren ruim op tijd. Johan Had de koffie en thee al klaar staan en die smaakte prima op de vroege ochtend. We waren niet de eerste die op de kazerne aanwezig waren. Leuk gezicht, een hele groep mensen die je anders alleen in uniform ziet. In gewone kleding ziet ze er toch anders uit... Na de koffie en thee, kwam de bus aanrijden. Het was even passen en meten maar gelukkig kon alle bagage en alle instrumenten in het busruim.

Rond half 8 vertrok de bus richting Frankrijk. Onderweg, ergens in België maakte we een korte pitstop voor een plasje, een hapje en een drankje. Daarna ging de reis verder en stopte we na enkele uren voor ons hotel in Souchez. Daar aangekomen moesten we ons omkleden om zo snel mogelijk weer in de bus te stappen voor de lunch en ons eerste optreden. Nog niet iedereen had een kamer, dus dat omkleden moest in de gang of bij andere, die wel een kamer hadden gebeuren. En zo gebeurde het dat Hein zich stond te verkleden omringt door alle vrouwelijke leden van ons korps...
Snel de bus weer in die ons naar een grote zaal bracht waar we heerlijk mochten eten. Het smaakte ons prima, ook de wijn en zelfs het water... Het was inmiddels bloedje heet geworden. Tjonge wat kan een mens zweten. De één nog meer dan de ander en dan zijn die flessen water erg welkom!!

Na het eten dracht de bus ons naar Béthube voor ons eerste optreden. Het optreden was op een plein wat vol stond met militairen voertuigen en mensen in kleding uit de tijd van de bevrijding. Het zag er prachtig uit. De muziek werd zeer gewaardeerd, maar ik was toch blij dat we klaar waren en de jas weer uit kon...
Weer terug naar de bus, die ons naar het volgende optreden dracht. Nu in Lens, dacht ik. Op een heel groot plein. Pal in de zon!! Het was even afzien, maar ook hier kregen we veel waardering. Na dit optreden waren we "klaar" voor deze eerste dag. Na een drankje op het plein gingen we weer terug de bus in. Weer eten... weer warm, weer wijn en water en niet te vergeten stokbrood. Echt honger had ik niet, maar het smaakte prima. Daarna weer de bus in, die ons dit keer afzetten bij een andere hotel waar we nog wat wilde drinken. De jonge man die daar werkte stond maar alleen en was een grote groep mensen zichtbaar niet gewend. Toch hielp hij iedereen aan een drankje en binnen de kortste keren was alles op wat maar een beetje op bier leek... Inmiddels was het enorm gaan onweren en gaan regenen. Tjonge wat ging het tekeer.
Na een tijdje gingen we toch maar terug naar ons hotel. Het was al laat geworden en de lange dag begon te tellen. Zeker bij de mensen die veel verder van de kazerne wonen was het zeer vroeg opstaan deze ochtend. De meeste gingen daarom ook braaf slapen... De meeste ja, ik ook, maar er ging ook nog een groepje de stad in opzoek naar nog meer bier... die vonden ze volgens mij niet, maar kwamen wel bij een Mc Donald's en via de McDrive zijn ze aan de hamburgers geslagen.

Na een korte nachtrust, de wekker van Jolanda, mijn kamergenoot, liep om 7 uur af. Het leek GV de eerste maandag van de maand wel... Pfoe, dan ben je toch wel wakker. Jolanda vloog haar bed uit. "Ik ga even kijken af er beneden al mensen zijn". Jaja, roken zal ze bedoelen...
Na 10 min bijkomen van het luchtalarm ging ik er ook maar uit. Even douchen, aankleden en hup naar beneden waar een ontbijt voor ons klaar stond.

Na wat oponthoud: onze begeleider kwam niet opdagen. Hij zou de avond ervoor zijn gaan spookrijder en was in verwarde toestand opgenomen in een ziekenhuis... Na wat belletjes kwam gelukkig alles goed en kwamen we na wat vertraging op de plek van bestemming.
We liepen mee in een parade van een groot aantal legervoertuigen, van kleine motoren tot enorme tanks denderde door de straten. Om de zoveel voertuigen lieten ze een muziekgroep invoegen. Wij dus ook, was geweldig om mee te maken!!

Na dit optreden vertrokken we weer met de bus naar de eetzaal, waar we weer lekker te eten kregen. Ook de wijn en het water stonden weer klaar... Om drie uur zouden we naar een grote sportzaal lopen om daar een binnen optreden te verzorgen, maar dat werd een uur later. Tussen de parade en dit optreden zaten toch wel een aantal uren. En wat doe je dan; een beetje rond hangen, praten met iedereen, en vooral wachten... Zo kom je wel het een en ander te weet hoor. Ik denk dat 80% rookt van de club, veel mannen zijn gescheiden of liggen in scheiding, sommige zijn al met hun tweede, of zelfs met hun derde vrouw bezig... haha, dan ben ik maar wat saai. Ben al meer dat 20 jaar getrouwd met mijn eerste echtgenoot, rook niet, drink nauwelijks en mijn werk is ook niet echt interessant.

Maar goed, verder met het weekeind: We liepen dus rond vier uur naar een grote gymzaal voor ons binnen optreden. Buiten voor de deur hebben we een poosje staan wachten, een ander korps was nog bezig. Buiten begon het te regenen, maar we konden ons gelukkig drooghouden onder een paar grote bomen. Toen we aan de beurt waren liepen we keurig naar binnen. Onze muziek ging goed en het publiek vond het geweldig. Wat wil je nog meer. Dit laatste optreden was verre weg ons beste optreden !! Na deze klanken krijgen we nog wat te drinken in een zaaltje in de buurt en daarna liepen we terug naar de eetzaal waar de bus nog stond. Intrumenten inpakken en wegwezen. Eerst nog even terug naar het hotel. Er was er één zijn schoenen vergeten en de auto van Jos stond daar. We kregen nog stokbrood en wijn mee en onze terugreis kon beginnen. Niet lang na het starten van de motor vielen de eerste stompers al in slaap... Wat zijn ze lief hé, als ze slapen... Onderweg nog even gestopt voor het strekken van de beetjes en het eten van een ijsje voor we rond 10 uur 's avond aankomen bij de Kazerne in Vught.

Ik denk dat we terug kunnen kijken naar een zeer geslaagd weekeind, die we muzikaal ook goed hebben gevuld, maar dat meeste tijd ging op aan wachten, busrijden, eten en nog eens wachten! Wat niet negatief bedoelt is, het was voornamelijk een heel gezellig weekeind. Ik heb genoten! Volgend jaar weer!!

Voor foto's klik hier en daar.
En voor de film klik hier.