Hein, Tom, Ik en Adriaan

Hein, Tom, Ik en Adriaan

dinsdag 28 september 2010

Heusden 18 sept. 2010


De week erop was het weer feest! We mochten aantreden tijdens een feestje van Harmonie Eendracht uit Heusden. Ze bestonden 35 jaar en hadden drie dagen feest. Op zondag hebben zij allerlei verschillende muziekgezelschappen uitgenodigd, die dan om beurten een optreden verzorgde in een grote feestzaal.

Die ochtend had ik de wekker niet gezet en schrok pas om 8.45u wakker! Ku... gauw eruit! "Antoinette komt me over een half uur ophalen". Moest nog eten en dat uniform moest ook nog aan... Een tweede keer gaat dat een stuk sneller, moet ik zeggen. Ik was precies op tijd klaar! Met de slaapvouwen nog in mijn rechter wang reden we met vier muzikanten, Irma en Paul waren op vakantie, naar de kazerne in Vught, waar we eerst onze maandelijkse repetitie hadden.

Na de lunch zouden we naar Heusden afreizen, maar toen kregen we het bericht dat we pas om 17.00u moesten spelen... Dat besloot ons toch maar om naar huis te gaan en later weer naar Heusden te rijden. Kon ik nog mooi even een wasje in de droger stoppen.

In Heusden verzamelde we ons op een parkeerterrein vlakbij de feestzaal. We marcheerde naar de plek van bestemming, waar we een leuk optreden lieten horen. Alle optredens van die dag zijn gefilmpt en zijn in de kantlijn van dit blog te vinden.

Een vriendin van mij, toevallig woonachtig in Heusden, had ik bereid gevonden om naar ons te komen kijken en wat foto's te maken. Ze zijn hier te vinden.

Ook Bertus heeft foto's gemaakt. In de kazerne en tijdens het optreden. Deze vind je hier.

maandag 27 september 2010

Ons eerste optreden

Ons eerste optreden was al een week na onze eerste kennismaking!
In de streetparade van Delft, 11 sept. 2010.

Uniform
Het avontuur begon al vroeg in de ochtend. Het pak moest aan! Tjonge tjonge, dat viel niet mee. Bloes aan, broek aan, stropdas om, sokken aan, kei te groot, sokken weer uit, andere sokken weer aan, zie je toch niet, stiekjes, broek er onderdoor in, pijpen moeten poffen, schoenen aan, ook te groot, maat 39 was op, dus mag ik het met maat 40 proberen, mijn stuunzolen zwemmen er in, maar te zwijgen over mijn voeten, witte kapjes over de schoenen en broek, konden niet dicht, wacht ik hou ze op de kop, andersom gaat beter, witte koppel aan, eerst een stuk korter gemaakt, klikt leuk, zo dik ben ik nu ook weer niet, handschoenen, o jee zo kan ik echt geen sax blazen, die glijd weg door de gladde stof, schaar er in, toppen eraf, nog eens proberen, perfect, heb ik alles, nee muts moet nog, hoe moet dit, prop maar in de saxkoffer dat doe ik wel in Delft.

Auto:
Ons zestal uit Boxtel besloot om ons in één auto te proppen. Na wat meten was de auto van Antionette de grootste. Ze won met 8 cm!
Toch gingen we met de auto van Arno, een Opel met zeven zitplaatsen. Moet lukken, zou je denken met zes mensen, maar er moest ook nog een bas, vier saxen en een paar bekken mee. Na wat passen en meten kon het net. Met een paar koffers tussen onze benen en Tineke totaal uitzicht, reden we naar Delft. Waar we veel te vroeg aankwamen.
Dat weer niet erg was. Zo konden we ons nog even rechttrekken en bijkomen van de reis.


De parade:
Een tocht door de stad met vele verschillende korpsen, Harmonieën, fanfare en showbanbs. Een prachtig geheel, al hebben we er zelf niet zo veel van kunnen zien. Gelukkig staat You tupe vol met filmpjes van deze tocht, dus konden wij deze achteraf bekijken.

Het lopen, circa 4,5 kilometer, gecombineerd met blazen was behoorlijk zwaar. Ik was wel blij dat we er waren, maar ik vond het geweldig om te doen!! Het was wel warm die dag, het zweet rolde over je rug.

Fanfare st Arnoldus, waar ik al een aantal jaar sopraansax in speel, kan helaas niet meer op straat, al lopend muziek maken. Veel leden kunnen dit niet meer. De fanfare vergrijsd... en nieuwe jongen leden melden zich maar mondjesmaat en haken vaak af als ze gaan studeren.

Heel jammer. En dat overstraat muziek maken vond ik altijd het leukste wat er was!!
Dus wat dat betreft zit ik wel goed bij de Ouwestomp, denk ik...


Een paar foto's die ik tijdens deze dag in Delft heb gemaakt staan hier.

Het begin


Vele jaren, meer dan 20 jaar, speelde ik saxofoon bij de R&B band in Boxtel. Altijd met veel plezier gedaan. Eerst jaren tenorsax, toen een jaartje altsax, dat bleek een vergissing, dus daarna weer tenorsax en de laatste jaren Sopraansax gespeeld. We repeteerde iedere dinsdagmiddag en traden op, tijdens recepties van werknemers van Rexroth, waar deze band een onderdeel van was. In mei 2010 kregen we te horen dat we niet meer nodig waren (en dat na 25 jaar!!). We zouden niet meer passen in deze tijd... Jammer, maar de kraan gaat dicht! Daar moesten we het dus mee doen.

Gelukkig mochten we ons bestaan wel op een leuke manier afsluiten, het was ten slotte ons zilveren jubileum!! We organiseerde een leuke dag vol muziek, eten en drinken in "De Spoordonkse Watermolen" te Spoordonk, gemeente Oirschot. Gezellig was het zeker en het was prachtig weer, dus we speelde voor een vol terras lekker buiten. Na het officieel programma kletste we nog uren na. Hoe nu verder, want stoppen met muziek maken wilde we niet! Sommige onder ons besloten wel te stoppen of het roer om te gooien en heel wat anders te gaan doen. Zes muzikanten, waaronder ikzelf, besloten om wat anders te gaan zoeken. Vijf van de zes speelde buiten de R&B band al in andere muziekgezelschappen, maar toch wilde we er wat bij gaan doen.

Foto boven: Groepsfoto van de R&B band, genomen tijdens ons laatste optreden in Spoordonk. Meer foto's vind je hier.

En verder

Arno, onze drummer was al een keer gaan kijken bij de "Ouwestomp" in Vught, een Militaire drumfanfare in legerpakjes... Het zei me totaal niets... De naam stond me niet aan en de pakjes al helemaal niet... Maar na wat aandringen, rondgekeken te hebben op internet, filmpjes, de site bekeken, ben ik toch mee gaan kijken. Op zondag 29 augustus 2010 was onze eerste ontmoeting met de mannen én vrouwen (hoofdzakelijk mannen) van de Ouwestomp. Ik moet zeggen, het viel me reuze mee... Haha. Sterker nog: Het was echt leuk!!

Op verzoek hadden we alle zes ons instrument meegenomen zod
at we meteen mee konden repeteren. Een zestal marsen en het Wilhelmus staat op het programma. Niet echt moeilijk om te blazen, maar tijdens optredens moeten we er ook nog mee lopen! Dus moeilijk zat, na mijn idee.
Is toch altijd behoorlijk zwaar; lopen en blazen tegelijk!

Bij de Ouwestomp waren ze zichtbaar blij met de komst van drie alt-saxen, één tenor-sax, één bas en een tamboer. Het korps bestaan uit verschillende trommels en verschillende blazers, maar saxen hadden ze nog niet zoveel. Alleen een sopraansax konden ze niet gebruiken. Pas niet in een drumfanfare. Jammer, want dat is toch het instrument waar ik het liefst op speel. Gelukkig heb ik mijn tenorsax nooit verkocht, dus heb ik die maar weer eens uit het stof gehaald...

Na de repetitie kregen we allemaal een pak mee naar huis...
Dit schrijf ik nu heel snel, maar dat ging bij het uitdelen niet zo snel hoor... Verschillende broeken, bloezen en jasjes werden gepast. Ook de schoenen (kisten!) horen daarbij. En als er dan vier dames roepen "maat 39"... Wordt het lang zoeken...
Toen we allemaal een passend pak hadden, waren we weer anderhalf uur verder... Dat vonden we niet zo erg, het was eigenlijk wel lollig!

Foto: genomen tijdens onze eerste repetitie bij de Ouwestomp